مستەفا دادار
کابرا له جێژنێک، چاومان به چاوی یه کتر که وتوه، به هۆی کورد بوونمان، ڕێگا به خۆی ده دات بێ ڕێزی بکات و پێم بڵێت: کاک مسته فا، سه ت بریا هه ر گوێم له ده نگت بوایه و هه رگیز چا وم به چاوت نه که وتبایه! هۆیه که ی بۆ به نده ته واو ڕوون نه بۆوه؟!
ئه و لای وا بوو منیش قوتابی ئه وم و هه ر ده بێت گوێی لێ بگرم!
نا هه قیشی نه بوو!
چونکه نێو براو، به مفته و به خۆڕایی،هاتبۆە جێژن،که نه تیکێت و بلیتی بۆ چوونه ژووره وه ی هۆڵ کڕیبوو! دیاره، وه ک ئه م جۆره فشه کوردانه، به هه زارانن، سه تان کیلۆ میتر ڕێگا ده بڕن و سه ر و ملیان ده شکێنن بۆ دیتنی گۆرانیبێژانی بیانی، واته بۆ چوونه نێو به رنا مه ی گۆرانی بێژانی، سووک و چرووک و نا نه جیب و هه رزه و گه واد و بێ هونه ری نه ته وه سه ر ده سته کان، حازرن لانی که م ، هه زار و پێنچسه ت کرۆن و سه ت و په نجا ئۆرۆی، به تیکێتی به رنا مه کانیان بده ن! که چی ئه م کۆنه مامۆستا ی زمانی کوردی یه، هار بوو مشه خۆره، هیچی به ده نگ و ڕه نگی، منی بابرده ڵه و با هێناو، نه دا بوو!
به س نازانێت،ته نانه ت ئه وان سێ تڕان بێژانی عاره ب و فارس و ترک،هه ر ئا وڕیشیان لێ نه ده ده داوه، له ئاست بیسه رو بینه ر بوونی ڕووخساری مه غرووریان،چ جای ئه وه ی ڕووی زمان درێژی پێ بده ن؟!
(به ڕاستی کورد بوون کاره ساته، ساده بوون و خاکینه و خا که را بوون، ده نێو قه ومی به سیتا،هه رزانبایی بوون و مه حکووم بوون به گه مژه بوون، له لایه ن گه مژه و گێلۆکه و ده به نگ و نه به گه و ئه حمه قه خۆ پێزل و هیچ نه زا نه کانه وه یه!)
